De hommel en andere beesten

Speelse columns over overeenkomsten tussen menselijk en dierlijk gedrag.
Ik ben een binnenbioloog. Terwijl de buitenbiologen het natuurlijk evenwicht hier en daar een goedgemikt zetje geven, schaaf ik binnenshuis wat aan een stukje of lees een boek. In plaats van het bos is mijn natuurlijk biotoop de bibliotheek. Hier weet ik de weg. Achter de tweede pilaar ken ik een zeldzaam dundrukje, in bakken vol fiches volg ik de verdroogde sporen van een standaardwerk. Sommige boeken kan ik op de lucht vinden, hoe ze zich ook proberen schuil te houden. Als weinige bibliotheekbezoekers weet ik hoe handig een verrekijker is om de titels op de gaanderij te ontcijferen. Maar soms kruipt het bloed waar het niet gaan kan en wil ik ook wel eens naar buiten, Koos van Zomerentje spelen. Dan is het handig als je bij de krant of omroep werkt. Van de week mocht ik naar Frankrijk, bevers kijken langs de Loire. De dieren hier zijn, net als de onze in de Biesbosch, uitgezet, maar dan jaren eerder en met nog meer succes. Er zitten inmiddels bevers zat. Het moet een koud kunstje zijn er een te zien te krijgen, mits je wordt geholpen door een Franse boswachter. Omdat hij Frans was, moesten we eerst dineren; omdat het een boswachter was, bleven ons nagerecht, fruit, crème brûlée, kaas, ijs, koffie en digestif bespaard. We moesten er ruim voor de schemering zijn.